Café bij Daan: ‘Alsof het je eigen huis is’

Daantje Lurks: ”Als je je niet gedraagt, kom ik achter de bar vandaan.”

De 57-jarige Daantje Lurks is naar eigen zeggen een echte Amsterdamse meid. “Ik heb op de markt gestaan, in Spanje gewoond, van alles gedaan en gezien”, vertelt ze. “In 2013 deed ik ook mee aan het tv-programma ‘Bloed, Zweet en Tranen’ en haalde ik de finale. Nu nog steeds treed ik op met het repertoire van André Hazes.” 

Maar de echte passie van de hartelijke Daantje, dat is toch wel een eigen restaurant. “Mijn vader heeft jarenlang cafés en restaurants gehad. Toen ik 54 was, dacht ik: als ik zelf ook die stap wil zetten, moet het nu wel gebeuren. Dus ging ik op zoek naar een geschikte locatie.”

Het pand waar Daantje haar oog op liet vallen, was op z’n zachts gezegd nog geen pareltje. “Het stond vijfenhalf jaar leeg en er hebben ook krakers in gewoond. Maar ik zag alleen maar de mogelijkheden. Toen ik het vierenhalf jaar geleden voor het eerst zag, heb ik mijn huiswerk gedaan. Ik kwam er namelijk achter dat er op nog geen 500 meter van het pand een nieuwe afslag zou komen op de A16. Ook bleek er op deze locatie een bedrijventerrein te komen, waar zo’n 14.000 mensen zouden gaan werken. Ik las over die plannen op de site van de gemeente en realiseerde me dat dit in de toekomst veel extra klandizie kon opleveren.”

Café bij Daan: Eigen paleis Soestdijk

Daantje knapte het pand met veel liefde op. “Van een krot maakte ik er mijn eigen paleis Soestdijk van, samen met veel hulp van lieve vrienden. In drie maanden tijd stond er iets moois. Willemsdorp telt maar zo’n achthonderd inwoners, maar die waren ook heel blij dat ik de bouwval opknapte. Toen ik openging was ik al bekend in de buurt en werd ik warm welkom geheten.” 

Die eerste jaren wisten ook de chauffeurs Daantje al te bereiken. “Ze weten dat ik alles vers maak. Soms krijg ik een appje: ‘Daan, wat zit er in je pan?’. Of: ‘Wat eten we morgen?’. Dan vraag ik gewoon waar de chauffeur zin in heeft. Als iemand hachee wil, maak ik dat. Hier kom je echt binnen alsof het je eigen huis is.”

Volkse huiskamer

In oktober 2021 ging de afslag open en in de derde week van januari 2022 werd ook aan de andere kant van de snelweg de afslag geopend. Dat zorgde voor een nog betere bereikbaarheid van Café Bij Daan. “Ik kan hier zo’n zestig mensen kwijt. Dat is niet zo heel veel, maar wel gezellig. Ik heb sluiergordijntjes, overal staan beeldjes. De chauffeurs noemen het ouwe meuk. Boven elke tafel hangt een kroonluchter, het is eigenlijk net alsof je in Amsterdam in een volkse huiskamer binnenkomt. Mijn hart maakt iedere keer als ik ’s ochtends binnenkom een sprongetje. Dit is mijn warme deken.”

Van schnitzels tot een sateetje, en van spareribs tot verse groentesoep: de maaltijden zijn goed en ook dat trekt veel klanten. Haar specialiteit zijn toch wel de gehaktballen. “En dan bedoel ik geen stuiterbal van de benzinepomp hoor. Eén keer in de week is het stampottendag. Vanuit de keuken zeg ik dan: wat wil je erbij, mop? En ja, negen van de tien keer is dat een bal!” 

Daantje denkt met haar menu zeker ook aan de buitenlandse truckers. “We hebben ook Poolse worst, want er komen hier ook veel Poolse chauffeurs. Jeroen, die bij mij werkt, is Nederlands maar praat ook vloeiend Pools. Dat is natuurlijk heel handig. Zelf spreek ik behalve Engels geen buitenlandse taal, maar de menukaart hebben we wel in meerdere talen. Maar met handen en voeten kom je ook al een eind in de communicatie!”

Snackbar aangebouwd

Voor Daantje hoeft er niet veel poespas te zijn: afrekenen gaat bijvoorbeeld gewoon met een bonnetje in plaats van met moderne technische apparatuur. “Ik kom lekker naar de tafel, zo blijft het persoonlijk.” 

Dit artikel krijg je cadeau van Routiers.
Voortaan alles lezen? Neem dan een abonnement! 

Voor een gezelligheidsdier als Daantje was de coronatijd een zware dobber. “De eerste week van de lockdown in maart 2020 dacht ik dat we zó weer open waren. Ik begon vrolijk met schoonmaken en verven. Maar toen het steeds langer ging duren, heb ik toch wel een maand in zak en as gezeten. Ik ben echter geen opgever. Ik heb een scooter gekocht en een bestelapp gemaakt waardoor ik kon thuisbezorgen of de maaltijden bij de vrachtwagen afleverde. En we hebben een snackbar aangebouwd aan het pand. Ik zei op een ochtend: we gaan even naar de bouwmarkt en trekken die muur eruit. Dan kunnen de chauffeurs en buurtbewoners snacks afhalen en kunnen we toch iets als de horeca dicht is.”

Shovels voor de deur

In mei 2020 werd de eerste paal geslagen op het nieuwe bedrijventerrein DistriPark Dordrecht, dat om de hoek bij Bij Daantje verrees. “Het werk is inmiddels bijna klaar. Maar ik had er al direct tijdens het bouwen veel klandizie van, hoor! De shovels van de bouw stonden hier voor de deur zodat de bouwvakkers hier eten konden halen. En bij de nieuwe bedrijven op het park flyeren we zodat mensen ons leren kennen en weten wat we te bieden hebben.”

Inmiddels heeft Daantje twee medewerkers, en haar dochter springt op drukke momenten ook bij. Naast de snackbar is er nu ook een groot terras. “Als het echt mooi weer is, stoppen veel mensen hier met de fiets en zit het zo vol. Dagjesmensen, chauffeurs, buurtbewoners; iedereen zit hier door elkaar heen. Af en toe voel ik me net een sociaal werker, ik ken veel gasten persoonlijk en luister naar ieders verhaal. Mijn zaak is inmiddels een begrip geworden in de regio. Mijn restaurant is mijn hart. Ik woon achter het pand, hoef nooit weg. Behalve voor een boeking, als ik Hazes ga zingen.”

André Hazes

Dat Hazes ook in de zaak uit de speakers klinkt, spreekt voor zich. “Iedere chauffeur heeft Hazes in zijn auto opstaan. En ik ben echt een Hazes-zangeres, dus dat trekt aan. We hebben hier ook wel eens livemuziek. Na tien minuten zitten wildvreemden met elkaar te praten. Het voelt alsof mensen echt bij mij op bezoek zijn; iedereen praat met elkaar, wie ze ook zijn of wat ze ook doen. Er is respect. En als je je niet gedraagt, kom ik achter de bar vandaan. Maar dat heb ik gelukkig nog nooit hoeven te doen”, lacht Daantje.