Ronald van der Hart: ’Als die motor brult, zijn we zo blij als kleine kinderen’

Wie: Ronald van der Hart (46)
Truck: Scania 144 530
Bedrijf: zelfstandig ondernemer Totaalbouw Zeeland

“Toen ik een jaar of vier was, kwam ik voor het eerst in contact met een vrachtwagen, de Scania V8 141 bakwagen van mijn oom. Ik was daar als kind zo van onder de indruk, dat mijn liefde voor vrachtwagens nooit is verdwenen. Door de jaren heen werd het vrachtwagenvirus alleen maar sterker. Mijn moeder raadde mij echter af om chauffeur te worden, omdat ik altijd mensen om mij heen moet hebben en als chauffeur ben je veel alleen. Ik ben een echte netwerker en speel mensen graag de bal toe. Daarom ging ik marketing studeren. Na mijn studie kwam ik in de afbouw van luxe interieurs terecht. Tien jaar geleden besloot ik voor mezelf te beginnen met totaalprojecten op interieurgebied. Ik begon met één personenauto en een stapel visitekaartjes, nu heb ik vijftien man personeel.”

Zoon van Ronald van der Hart heeft ook het vrachtwagenvirus

“Mijn oudste zoon Jurian, inmiddels 25 jaar, nam ik van jongs af aan mee naar truckshows. Zo raakte hij ook besmet met het vrachtwagenvirus en hij haalde zelfs zijn grootrijbewijs. Toen hij 18 jaar was, wilde hij een Scania kopen, puur voor de hobby. Het leek mij mooi om samen met mijn zoon die gedroomde Scania te kopen. Het moest een 4-serie zijn, want dat was het eerste model vrachtwagen dat Jurian bewust op shows zag staan. Dus ging hij op zoek naar het toenmalige topmodel van 530 pk. Die staan veelvuldig in Scandinavië te koop, maar vanwege het vele gebruik van pekel op de wegen, zijn de chassis vaak slecht. Daarom breidde hij zijn zoektocht uit naar het zuiden, en zo kwamen we in Spanje terecht. Via mijn zakelijk netwerk vonden we iemand die de wagen technisch nakeek. Na zijn groene licht hadden we een kale, witte Scania, maar wél van het juiste type.”

Lees het volledige artikel in Routiers. Nog geen abonnee? Klik HIER.