“De mooiste ritten die ik momenteel rijd, want het zijn er meer dan één enkele, zijn in Zweden. Daar wonen we ook sinds 2018 en dus ben ik eigenlijk een binnenland-chauffeur. Maar wel een chauffeur die dagelijks geweldig kan genieten van de rust, de ruimte, de natuur en het vrijheidsgevoel dat Zweden je geeft. Heerlijk! Dat kan ik echt wel volhouden tot mijn pensioen.
Eigenlijk ben ik een laatbloeier, want ik ben pas in 2016 mijn groot rijbewijs gaan halen. Mijn man was op dat moment eigen rijder en had een zware operatie met lang revalideringstraject in het vooruitzicht. Omdat de schoorsteen moet blijven roken, ben ik toen mijn rijbewijs gehaald en heb ik het werk kunnen voortzetten. Vanaf 2017, toen Bert weer kon rijden, zijn we samen internationale ritten gaan uitvoeren. We hebben daarbij heel Europa doorkruist. Een van de mooiste ritten die me altijd zal bijblijven was naar Corsica. Ik heb m’n ogen uitgekeken toen we in Genua met de vrachtwagen achteruit de ferry op moesten rijden. Een hele beleving als je nog niet heel veel ervaring hebt in het transport.
Omdat we al van 2005 tot 2012 in Zweden hadden gewoond, bedachten we ons dat we eigenlijk wel terug wilden. Dat hebben we in 2018 ook gedaan. In 2021 waren we wel een beetje klaar met samen op pad zijn. Bert rijdt nu in loondienst voor een Zweeds transportbedrijf en ik werk voor Oldenburger Transport. Ik heb indertijd op Facebook een oproep geplaatst of er Nederlands transportbedrijf was dat ook werkte met chauffeurs die in Zweden woonden. Oldenburger reageerde daar positief op, want zij hebben tevens een vestiging in het Zweedse Helsingborg. Voor hen rijd ik nu met een koeltrailer bloemen en planten in heel Zweden, en soms ook Noorwegen. Ik ben daarvoor de hele week van huis. En als het uitkomt soms twee of drie weken.
“Zweden geeft een vrijheidsgevoel“
Ik haal de planten en bloemen op op de vestiging van Oldenburg in Helsingborg en maak dan rondes van duizenden kilometers per week. Vooral in noordelijke richting is het heerlijk rustig. Soms kom je in een uur kachelen helemaal niemand tegen. Op de wegen van en naar Göteborg en Malmö is dat natuurlijk anders. Ook daar zijn ’s ochtends en ’s avonds vaak files.
Het rijden hier in Zweden is absoluut veilig voor vrouwen. Wel gaat m’n cabine ’s nachts altijd op het nachtslot. Maar een raampje laat ik gerust wat open. Ik zeg altijd: ‘Ze mogen alles jatten, maar van mij blijven ze af’. Fijn is ook dat sanitair onderweg ruim voldoende aanwezig is en het altijd schoon en gratis is. Dat is in landen als Duitsland en Frankrijk wel anders.
Wat ik overigens wel leuk zou vinden, is dat ik lading voor Helsingborg soms ook zelf verder Europa in zou mogen brengen. Laatst had ik bijvoorbeeld een lading diepgevroren vis met bestemming Rome. Die had ik wel naar de plaats van bestemming willen brengen. De afwisseling, vind ik super.
Het werk dat ik nu doe, is qua krachtsinspanning heel goed te behappen. De bloemen en planten staan op Deense karren en die kun je makkelijk de trailer in en uit rollen. Dat was wel anders toen we als eigen rijder een huifwagen hadden en we steeds de zeilen moesten losmaken, open- en dichtschuiven en ook nog eens steeds de planken er in en uit moesten halen. Nou draai ik daar op zich m’n hand niet voor om, want daar ben ik sterk genoeg voor. Maar een stuk gemak kan ik wel waarderen.”
